ای یاس چیده، ای گل نقش چمن، علی! /قرآن آیه الهی پامال من، علی

مانند قلب من دهنت پر ز خون شده/ خون گلوت گشته روان از دهن، علی

چسبانده خون به هم، دو لبت را ز گفتگو / با چشم خویش حرف برایم بزن، علی

لب تشنه، چشم بسته، نفس مانده در گلو / زخم تو گشته با دل من هم سخن، علی

تو مثل لاله هایی که همه گشته برگ برگ / من مثل شمع سوخته در انجمن، علی

جایی برای بوسه نمانده به قامتت / از بس که زخمت آمده بر زخم تن، علی

ممکن نشد ز روی زمینت کنم بلند / از بس که پاره پاره شده این بدن، علی

لیلا در انتظار تو چشمش بُوَد به راه/ زینب چگونه بی تو رود در وطن، علی

در حیرتم چگونه ز خونت خضاب شد/ ماه جمال و زلف شکن در شکن، علی

فریاد من بلند ز اشعار میثم است / سوزد ز سوز او دل هر مرد و زن، علی